In Memory Of: A period of transition
2011 was voor Americana-band True Grit een jaar van grote veranderingen. De oorspronkelijke bezetting, die de eerste twee albums had gemaakt (‘CD • DVD’ in 2008 en het goed ontvangen ‘Sorrowville’ in 2010) viel uit elkaar en pas een jaar later kreeg de huidige band met de komst van drummer Fred Bakker gestalte.Middenin deze hectische periode dook de band in de zomer van 2011 de JK Studio van Jan Kisjes in Dalfsen in, om demo’s te maken van nieuwe door tekstschrijver André Laffort en componist René van den Belt geschreven songs. Met de ervaren engineers Willem Coenen en Juan Kiers achter de knoppen werden in het laatste weekend van juli 2011 in een koortsachtige sfeer 13 songs opgenomen, waarvan er uiteindelijk 10 zijn beland op ‘In Memory Of’. Vlak na het opnameweekend werden in de vertrouwde omgeving van Studio Gumbo (waar de vorige albums waren opgenomen) enkele nieuwe partijen toegevoegd en werd met engineer Douwe van der Werff een remix gemaakt. Daarmee was het album (nog met werktitel ‘Love Me Down’) in feite klaar. Maar wat wel vaker gebeurt na een bandwisseling: de urgentie om een plaat uit te brengen, die is gemaakt met een andere bezetting, ebde langzaam weg.Inmiddels zijn we enige jaren verder en heeft de huidige bezetting van True Grit genoeg afstand genomen om de Dalfsen-opnames op hun eigen waarde te schatten: een boeiende verzameling grotendeels live in de studio gespeelde songs, van een band die middenin een overgangsfase zit; in een om met Van Morrison te spreken ‘period of transition’. Het 2e True Grit-album ‘Sorrowville’ was een typische country-plaat: 6 eigen songs, 6 covers en een zorgvuldige, flink gelaagde productie op het randje van geliktheid. ‘In Memory Of’ (de titelsong verhaalt over een vrouw die haar geliefde kwijtraakt als frontsoldaat in de 1e Wereldoorlog) is kaler, ruwer en eigenzinniger dan het vorige album. De meeste songs maken nog steeds deel uit van het live-repertoire van True Grit en zijn richtinggevend geweest voor de meer stevige, rootsy Americana-sound die de band nu laat horen.Wat kan de luisteraar van ‘In Memory Of’ verwachten? Zoals gezegd een snel gemaakte demo-achtige plaat, met eigengereid songmateriaal van een band die steeds meer een eigen koers wil varen. Het traditionele country-duet ‘Making Believe’ had nog op ‘Sorrowville’ kunnen staan; met het zompige ‘Love Me Down’, de soulfulle popsong ‘One Song’, het zacht swingende ‘Dealer’ (met cájon-partij van toenmalig drummer Rik Driegen), de dromerige folksong ‘Bookmaker’s Lament’ en de Richard Thompson-achtige titelsong worden nieuwe wegen ingeslagen: minder ‘country’, meer ‘alt’. De enige cover op de plaat is een kale, indringende versie van Lynn Miles’ ‘Black Flowers’, het eenzame lied over een mijnwerkersweduwe dat Mirjam volledig naar zich toe trekt. De qua sfeer vergelijkbare folksong ‘Redwood’ is René’s solo-spot op ‘In Memory Of’, dat niet wordt uitgebracht als reguliere cd, maar nu dus wel in zijn geheel te beluisteren is op www.truegrit.nl
Wie wil weten hoe True Grit anno 2015 klinkt doet er goed aan om op de muziek-pagina van de website de ‘Spitsbergen EP’ te beluisteren. De vier eind 2014 opgenomen songs geven een overzichtelijk beeld van waar de band momenteel ook live mee voor de dag komt: melodieuze country-rock (‘Empty House’), warme akoestische folksongs (‘Now That You’re Gone’), stevige alt.country (‘The Good Friday Earthquake’) en donkere, sferische ballads (‘Honest Man’).